Inwoners van Kuurne worden ezels genoemd. Een spotnaam die de Kortrijkzanen hen smalend gaven, toen de Kuurnenaren vroeger voor dag en dauw met ezel en kar, beladen met groenten, naar de ochtendmarkt te Kortrijk trokken.
Een andere legende gaat als volgt, lang geleden, op Aswoensdag moest de priester naar een begrafenis. Hij liet zich in de aswoensdagviering vervangen door de koster. Die kon de Latijnse woorden “Memento, homo, quia pulvis es, et in pulverem reverteris”, niet onthouden. Uiteindelijk sprak de priester hem: “Ge zijt ezel geboren, ezel zult ge sterven”. “Ha,” zei de koster, “dat zal ik wel onthouden!” en met deze woorden gaf hij de Kuurnenaren hun askruisje.
misschien wel een rare inleiding maar over ezels en Kuurne weet Chris alles.
Eenmaal je bij haar in huis binnenstapt zie je dat alles rond de ezels draait. overal waar je kijkt zie je wel ergens een beeld staan. het meest opvallend is de grote aquarium die vol staat , niet met water, maar met honderden beeldjes van allerlei slag.
Wanneer je denkt dat je wel alles hebt gezien, neemt Chris je mee naar haar verzameling postkaarten waar ezels staan op afgebeeld. hoeveel ik er heb gezien weet ik niet, maar er kwam geen einde aan de berg kaarten.
Na de stapel met een grote hoeveelheid kaarten te hebben bewonderd, kom ik aan bij een kamer waar een pluche exemplaar de wacht houdt en je als het ware uitnodigt om de kamer binnen te gaan waar er van alles te zien. Beeldjes, posters, affiches, borden en weeral beelden. Er komt gewoonweg geen einde aan de verzameling.
Het is gewoonweg prachtig om alles samen te zien staan en met dan nog de gepaste en overvloedige uitleg die er bij alles hoort, denk je niet meer aan vertrekken want je raakt gewoon niet uitgekeken op de ezels van Chris. Na een leuke namiddag en enkele tassen koffie, word het stilaan tijd om toch naar huis te vertrekken.
Bij het buitenkomen, je raad het nooit, ligt daar nog wel een ezel op het muurtje die jou aankijkt om je nog een prettige dag te wensen.
.